„Kochajcie książki. One ułatwią Wam życie, po przyjacielsku pomogą zorientować się w pstrej i burzliwej gmatwaninie myśli, uczuć i zdarzeń. One nauczą Was szanować człowieka i samych siebie, one uskrzydlą rozum i serce uczuciem miłości dla świata, dla człowieka.”
Maksym Gorki
Polecamy poniższe książki. Warto po nie sięgnąć. Należy pochłaniać je stopniowo. Warto do nich wracać!
„Powrót z Bambuko” Kasi Nosowskiej – to książka, która porusza wiele ważnych wątków, pobudza do przemyśleń. Choć ludzie deklarują, że zwolnili w ostatnim czasie, już tak nie pędzą przez życie, to świat nadal staje na głowie i gubimy się w chaosie własnych dylematów. Dlatego potrzebny jest ktoś, kto wskazuje nam koło ratunkowe – dystans i jeszcze raz dystans! Autorka poprzez swoje słowa w czasach dziwnej pandemii oraz w czasach zwyczajnej codzienności dodaje otuchy. Dzieli się z nami swoimi doświadczeniami, bardzo prywatnymi szczegółami z życia, wskazuje absurdy, którymi karmią nas „autorytety”. Poprzez zapis spostrzeżeń, wniosków pokazuje swoją drogę do samej siebie. I nie jest to zapis gotowych recept na życie, bo każdy z nas swoją drogę musi przejść sam. Autorka zachęca, aby przebić się przez warstwy wdrażanych schematów, odkryć swoje właściwe ja i nabrać dystansu do siebie i świata. Wówczas życie staje się łatwiejsze, a my jesteśmy silniejsi. Książkę polecamy pochłaniać mniejszymi porcjami!
„Polecam wam cudowną formułkę na lęk przed tym, co ludzie powiedzą, a brzmi ona: I co z tego? Nic z tego. Za każdym razem okazuje się, że nic z tego. Oni będą gadać – to pewne. Będą gadać tyle, ile trzeba, by się nasycić – nie dłużej. Chodzi o to, by własnym zaangażowaniem nie spowodować, że monolog zamieni się w dialog. Nie wahajcie się użyć własnego życia, by żyć, jak wam się podoba”. Kaśka Nosowska
„Stres. 102 sprawdzone sposoby na stres.” Beaty Pawlikowskiej – to książka, która pomaga nauczyć się radzić sobie ze stresującymi sytuacjami w zdrowy konstruktywny sposób.
„Stres jest stanem nadzwyczajnej gotowości do poradzenia sobie z wyjątkowo dużym zagrożeniem. Tak dużym, że organizm w swoim normalnym zrównoważonym stanie nie miałby wystarczającej mocy, żeby go skutecznie i definitywnie przezwyciężyć. Przełącza się więc w tryb awaryjny. Nie dlatego, że coś się zepsuło, lecz po to, żeby zmaksymalizować swoją szansę na przetrwanie.(…) Kiedy mózg odbierze sygnał o zagrożeniu, wprowadza cały organizm w stan najwyższej gotowości. (…) Życie to wieczna walka. Brakuje nadziei. Brakuje siły. Brakuje… No właśnie, czego mi tak naprawdę brakuje?”
W swojej książce Beata Pawlikowska wyjaśnia na czym polega fizjologiczny i emocjonalny mechanizm powstawania stresu. Opowiada o ludziach spotkanych podczas dalekich podróży, którzy nigdy nie odczuwają stresu, podaje gotowe sposoby na radzenie sobie w różnych życiowych, stresujących sytuacjach.
Autorka kocha życie i to co robi. W szczególności to, że może się rozwijać, iść za głosem serca i szukać swojej drogi. Uważa, że każdy człowiek idzie swoją ścieżką, która tak prowadzi go przez dżunglę życia, aby zdobył wszystkie potrzebne umiejętności i pozbył się tego, co jest zbędne.
A to na poczatek:
„Najszybszy sposób na stres do natychmiastowego zastosowania – nabierz powietrze nosem w dwóch bezpośrednio następujących po sobie głębokich wdechach – albo inaczej mówiąc – w jednym długim wdechu podzielonym na dwie części – a potem jednym długim wydechem ustami wypuść powietrze. Od razu poczujesz ulgę.” Beata Pawlikowska
